Bulbophyllum tingabarinum
Naturalnym siedliskiem tego storczyka jest Laos, Wietnam i Kambodża, występuje również w Ameryce Południowej.
Pokrój
Jest to miniaturowej wielkości ciepłolubny, płożący epifit, o sympodialnym typie wzrostu. Z wierzchołka pseudobulwy wyrasta pojedynczy liść.
Długość liścia wraz z pseudobulwą wynosi około 10 cm.
Warunki uprawy:
Podłoże
Storczyk ten może być uprawiany na podkładce lub w doniczce, a najlepiej,
ze względu na pokrój, w szerokiej misie .
Do tej pory swoją roślinę uprawiałam w mchu (tak była zakupiona od hodowcy), ale obecnie przesadziłam ją do plastikowej, przeźroczystej doniczki, do podłoża dla storczyków wzbogaconego o seramis.
Wilgotność
Roślina dobrze rośnie, kiedy wilgotność mieści się w granicach 60-75%,choć toleruje okresowe jej obniżenie .
Storczyk stoi na podstawce z keramzytem zalanym wodą, co ułatwia utrzymanie wymaganego poziomu wilgotności, latem roślinę dodatkowo zraszam.
Podlewanie/Nawożenie
Podlewam przegotowaną, odstaną wodą z kranu z dodatkiem zdemineralizowanej (po deszczówce robi się nieładny biały nalot na podłożu).
Podłoże powinno lekko przeschnąć przed kolejnym podlewaniem, ale nie należy dopuszczać do marszczenia pseudobulw.
Od maja do września zaleca się nawożenie co drugie podlewanie, ale ja zasilam nawozem z ptasiego guana trzykrotnie, potem przepłukuję podłoże czystą wodą.
Stosuję połowę dawki zalecanej przez producenta.
Nawożenie zaczynam pod koniec lutego lub na początku marca, kończę we wrześniu/październiku.
Temperatura
Bulbophyllum tingabarinum jest storczykiem ciepłolubnym.
Swojej roślinie zapewniam temperaturę 20-28 °C(dzień), 15-18°C(noc), a zimą w granicach 16–22°C.
Światło
Storczyk ten preferuje stanowisko dość jasne, ale nie bezpośrednio nasłonecznione, zwłaszcza latem.
W moich warunkach roślina rośnie na parapecie okna o zachodniej wystawie.
Latem jest cieniowana, gdyż bezpośrednio padające słońce jest dla niej zbyt ostre, co powoduje m.in. zasuszanie pędów.
Kwiatostan
Bulbophyllum tingabarinum charakteryzuje się obfitym kwitnieniem.
Kwiaty mają kolor intensywnego, głębokiego pomarańczu, tworzą baldaszek.
Płatki okółka wewnętrznego oraz górny płatek okółka zewnętrznego są krótkie, zwieńczone na krawędziach delikatnymi, żółtymi włoskami.
Dwa dolne płatki okółka zewnętrznego formują się w długi ogon.
Warżka jest malutka, pomarańczowo-żółta.
Nawet młoda roślina potrafi wytworzyć kilka pędów kwiatowych, które kwitną po kolei.
Storczyk kwitnie wiosną i latem, pęd kwiatowy osiąga długość około 10 cm.
Według źródeł długość kwiatów sięga nawet 10 cm.
Kwiaty na mojej roślinie nie były aż tak okazałe, dochodziły do 4-6 cm długości.
Kwiaty są nietrwałe (kwitnienie trwa około tygodnia), o delikatnym zapachu, który przypomina tartą marchewką, z dodatkiem innej, trudnej do określenia nuty.
Bulbophyllum tingabarinum uprawiam od września 2010 r.
Z moich obserwacji wynika, że ten storczyk dobrze znosi różne temperatury, zimą nawet dość niskie, ale nie może być wtedy zbyt często podlewany.
Latem lubi wilgotne – ale nie mokre – podłoże, zimą bardziej suche.
Polecam.
Barbara Janda