Storczyki.pl

Ponieważ Lc.Gold Dinger ..... "Mandaryn" wyszedł z doniczki, postanowiłem dokonać eksperymentu i zadziałać wg przepisu francuskich storczykarzy (Informacja na końcu artykułu). Okazuje się, że nie jest łatwo. Kłącze grubości męskiego kciuka nie dało się przeciąć, próbowałem nożem z piłką, sekatorem i nic. Zmuszony przesadzić roślinę wyciągnąłem ją z doniczki i brutalnie dokonałem piłowania brzeszczotem do metalu. Zadziałało, ale efekt okazał się nieszczególny, a nawet zupełnie nieudany. Roślinę, która od trzech lat kwitła uroczo , czasem nawet powtarzała kwitnienie, prawie zamordowałem. Rozpadła się na dwie części. Po posadzeniu do nowych donic, a było to w końcu marca, obserwowałem kurczenie się psb i byłem przekonany, że straciłem Mandaryna. Jednak po dwóch miesiącach obie części ożyły i dzisiaj widać


na pierwszej fotce jeden przyrost z pochewką, a na drugiej dwie psb też z pochewkami, ale nie rokuje to kwitnień. Starsze psełdobulwy wyschły, korzenie też obumarły, makabra. Oceniam, że w warunkach parapetowych dzielenie roślin jest bardzo ryzykownym przedsięwzięciem, w moim przypadku się nie powodło, pozbawiłem się kwitnień na jakieś dwa lata. Należało rozbić ceramiczna doniczkę i przesadzić roślinę w większą.

Niestety dosiadam się do loży malkontentów, u mnie również ten eksperyment nie powiódł się, chciałam w ten sposób rozmnożyć E. Don Herman. Nie potrzebowałam do podziału piły motorowej, ani nawet brzeszczota , podzieliła się pięknie, ciachnięta ostrym nożem, nie trzeba było jej wyrywać z doniczki, tyle tylko, że zaczęła marnieć, nie pojawiły się żadne nowe przyrosty, stała, ginęły korzenie, wreszcie poszła na lepsze, znaczy niebiańskie łąki.

Napiszcie, czy komuś się udało, może robiliśmy to w złym czasie, ja wiosną. Jakie macie tutaj doświadczenia?

Renia T pisze:Napiszcie, czy komuś się udało

Ano udało się, i owszem. Tyle że ja nie dzielę, bo koniecznie, tak bardzo pragnę sukcesu w mnożeniu, a jedynie wtedy, kiedy kolejne przyrosty opuszczą doniczkę. Wtedy zwykle podstawiam obok następną, a kiedy już w tej nowej się rozrośnie, odcinam "pępowinę", no i mam nowy , niezależny byt. Choć też nie zawsze. Czasem stoją takie zespolone doniczki, aż znajdzie się amator na którąś z nich. Nie zawsze się tak udaje, bo są krótkie międzywęźla, a korzenie lgną do doniczki. W takich przypadkach wstawiam storczyka wraz z doniczką do większej doniczki. Bywa że taka doniczka w doniczkę jest wstawiana po wielokroć. Jak to podzielić? Katleje rosną zwykle w dwu lub więcej kierunkach. Są wtedy tak daleko od siebie, że już dawno zapomniały o "wspólnych korzeniach". Ja robię to w ostateczności, kiedy nie mam już większych doniczek. Wystarczy wówczas poprzecinać doniczki, by mieć niezależne byty.

A, no tyle to ja wiem, przecież na własne oczyska te wielgaśne donice pięć w jednej widziałam

Ten eksperyment miał na celu szybsze namnożenie/rozrost, ale skutek był odwrotny.
Z tego jeden wniosek, cierpliwość w mega kapsułkach zaordynować, sobie.

Tu nie mnożenie roślin chodzi tylko o to by roślina wydawała z powodu takiego niby dzielenia, więcej nowych przyrostów i obficiej kwitła.
Po za tym byłem w sytuacji podbramkowej, a raczej korzeniowej co obrazuje poniższy obrazek


Katastrofalny stan korzonków, po lewo strzałka wskazuje na potęgę przeciętego kłącza. Następny raz wykorzystam piłę spalinową Skil.
Na dostawianie następnych donic, czy misek trzeba mieć miejsce. Na parapecie , to niebezpieczna ekwilibrystyka, możliwa tylko przy parapetówkach.

No jak nie o mnożenie? toć jak wyda więcej przyrostów, to się namnaża, chyba?
Tak czy siak, nieudane... Co nie znaczy, żejeszcze kiedyś się nie skuszę, na mniej ślachetnym egzemplarzu.

Dwa lata temu udało mi się z sukcesem podzielić Cattleya NN. Sposób- opisany przez Was. Była to wczesna wiosna, kiedy rośliny wykazują większą chęć do życia ( my też ). Może dlatego udało się ? A może ta C. jest po prostu mniej wymagająca?

Ja mam tylko jedną cattleyę, którą dzielę- to popularna hybryda w typie burana beauty. Robiłam to już ze trzy lub cztery razy na tym samym pacjencie ( większość moich katlejek to maluchy lub młodzież, albo dorosłe, ale niezbyt rozrośnięte) ponieważ ten konkretny egzemplarz bardzo szybko się rozrasta. A robię to bardzo siermiężnie- wyciągam z doniczki , ciacham kłącze na pół, rozsupłuję korzenie i sadzę do nowych doniczek. Ta cattleya zwykle rośnie w dwóch kierunkach więc nie ma problemu. Przeważnie bardzo dobrze znosiła takie dzielenie i nie opuszczała kwitnienia. Raz jeden w zeszłym roku zdarzyło mi się, że się nieco obraziła. Po podziale chyba tylko jedna część jako tako wznowiła wzrost, natomiast dwie pozostałe stały i marszczyły się przez kilka miesięcy. Już myślałam, ze padną, ale po jakimś czasie się zebrały. Nie przestrzegałam nigdy terminów podziału, zwykle robiłam to po kwitnieniu. Po lekturze Chadwicka wiem już , że powinno się to robić tylko wtedy kiedy nowe korzenie zaczynają wyrastać z psb (tyle teoria, ale ja nigdy tak nie robiłam). Ponadto pisze on ,że dobrze dzieli się cattleye poprzez nacięcie kłącza w doniczce rok przed przesadzaniem a wtedy roślina dzieli się sama- ale nie próbowałam. Ktoś stosował?

Sposób Gosi, choć bardziej inwazyjny jest chyba lepszy. Można wtedy zabezpieczyć oba cięcia.
Ja ogólnie z dzieleniem cattleji mam problem, bo nigdy nie mogę dobrze podzielić, zawsze albo korzenie splątane, albo ciężko się dostać do miejsca cięcia. Dzielenie w doniczce wygląda fajnie, ale szlag mnie trafia, jeśli ciężko uciąć kłącze nawet ręcznym sekatorem.
Inna sprawa to, że z dotychczasowych podziałów zawsze oddawałem tą część, która miała w sobie wolę życia. U mnie zostawał ten kawałek, który nie chciał rosnąć i ginął.

titus1 pisze: Dzielenie w doniczce wygląda fajnie, ale szlag mnie trafia, jeśli ciężko uciąć kłącze nawet ręcznym sekatorem.

Jak pisałem wyżej, dzieląc katlejkę zmierzałem do uzyskania rozrośniętego egzemplarza w jednej donicy i uzyskania burzy kwiatów z kilku nowych przyrostów. Przykładem w mej skromnej przygodzie ze storczykami była hybryda. Marzyło mi się nie 13 kwiatów a np. 20 stąd obecne próby.
Parapetowe osiągnięcia najczęściej ograniczają się od jednego do kilku kwiatów, a pięć to już duży sukces. Gdy podglądam (oranżerium) rozrośnięte i wieloletnie krzaczyska w momencie kwitnienia, to marzy mi się coś podobnego. Okazuje się , że konieczna jest cierpliwość (rośliny mają po kilka, a nawet 'naście' lat) i dbałość by wydawały większą ilość przyrostów. Niby proste, a prawie niemożliwe.

Wrócę do pierwszego wpisu tego wątku, w którym informowałem o skutkach dzielenia hybrydy katlejki - "Mandaryna". Wynika z tego postu obawa, że skutki podziału rośliny nie zawsze bywają pozytywne co w moim przypadku, się sprawdziło.
Roślina przeżyła co cieszy, ale to co pokazuję poniżej nie budzi zachwytu.
kliknięcie powiększa zdjęcie

Fotka z lewej strony pokazuje, że po prawie czterech miesiącach "letargu, w dwóch pochewkach nastąpił wzrost pąków kwiatowych. Natomiast pochewki w drugiej części z podziału zasuszyły się. Na kwitnieniaa z okresów przed eksperymentem poczekam jeszcze ze dwa lata.

Ponieważ wy tu wspominacie francuską szkołę podzielania Cattleyi, dodam to opis "szwedzkiej" metody....

Rok przed przesadzaniem przecina się rhizomy... albo jeszcze lepiej jest robi się nacięcie w kształcie litery V w połowie kłącza/rhizoma przed rokiem przesadzania. To stymuluje nowe pędy/rozgałęzienia na tych starych bulbach.

Technologia robienia nacięć w połowie rhizoma jest wykorzystywana do tworzenia storczyków wystawowych.
Tak więc jeśli kupi taką roślinę z wystawy i wystąpi potrzeba przesadzania tego storczyka, to trzeba być bardzo ostrożnym bo roślina może się rozpaść się na kilka mniejszych.